څارنوال حشمت عبیدي
ﯾﻮ ځوﺍﻥ ﭼﯥ تل ﺑﻪ ﯾﯥ ﻏﻼ ﮐﻮﻟﻪ، ډﯾﺮ ﻭﺧﺖ ﯾﯥ ﭘﻪ ﻏﻼ ﮐﯥ ﺗﯧﺮ ﮐړﯼ ﻭﻭ . ﺩ ﺩﻏﻪ ځوﺍﻥ ﭘﻪ ګاﻭنډ ﮐﯥ ﯾﻮ ﺳړﯼ ډﯾﺮ ﻣﺎﻟﺪﺍﺭﻩ ﻭﻭ ﺯﺍﻣﻦ ﯾﯥ ﻧﻪ ﺩﺭﻟﻮﺩﻝ، ﺩﺩﯤ ﻣﺎﻟﺪﺍﺭﻩ ﺳړﻱ ﯾﻮﻩ ښځه ﺍﻭ ﯾﻮﻩ ﻟﻮﺭ ﻭﻩ . ﻏﻞ ﺳﻮﭺ ﻭﮐړ ﭼﯥ، ﺩ ﺷﭙﯥ ﻧﺎﻭﺧﺘﻪ ﺑﻪ ﺩﺩﯤ ﺳړﻱ ﮐﻮﺭ ﺗﻪ ﺩ ﻏﻼ ﻟﭙﺎﺭﻩ ښکته ﮐﯿږﻱ .
ﺷﭙﻪ ﭘﺨﻪ ﺷﻮﻩ، ﻏﻞ ﺩﺩﯤ ﺳړﻱ ﮐﻮﺭ ﺗﻪ ښکته ﺷﻮ ﭼﯥ، ﮐړکی ﺗﻪ ﻭﺭﺳﯿﺪ ﺧﺒﺮﯤ ﯾﯥ ﺗﺮ ﻏﻮږﻭﻧﻮ ﺷﻮﯤ، ﻏﻠﻪ ﭼﯥ، ﺧﺒﺮﻭ ﺗﻪ ﻏﻮږ ﻭﻧﯿﻮﻭ؛ ﻧﻮ ﺧﺎﻭﻧﺪ ﺍﻭ ښځه ﻣﺠﻠﺲ ﮐﻮﻱ، ﻏﻞ ﺩ ﮐړکی ﻣﺦ ﺗﻪ ﻧﺎﺳﺖ ﺩﻩ ﻏﻮږ ﯾﯥ ﻧﯿﻮﻟﯽ ﺩﻩ .
ښځه ﺧﺎﻭﻧﺪ ﺗﻪ ﻭﺍﯾﻲ ﭼﯥ، ﺩ ﺧﭙﻠﻮ ﻟﻮﺭ ﻟﭙﺎﺭﻩ ﺑﺎﯾﺪ ﯾﻮ ښه ﺳړﯼ ﭘﯿﺪﺍ ﮐړﻭ ﭼﯥ، ﻟﻮﺭ ﭘﻪ ﻧﮑﺎﺡ ﻭﺭﮐړﻭ .
ﺧﺎﻭﻧﺪ ﯾﯥ ﻭﻭﯾﻞ ﭼﯥ، ﻣﺎﺗﻪ ﺧﻮ ﺩﺍﺳﯥ ښه ﺳړﯼ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﺪﯼ ﭼﯥ، ﻟﻮﺭ ﭘﻪ ﻧﮑﺎﺡ ﻭﺭﮐړﻭ؛ ﺧﻮ ﺳړﻱ ﻭﻭﯾﻞ ﭼﯥ، ﻫﺮ څوﮎ څلویښت ﻭﺭځیﺩ ﺳﻬﺎﺭ ﻟﻤﺎنځه ﻟﭙﺎﺭﻩ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺗﻪ ﭘﻪ ﻭﺧﺖ ﺭﺍﻏﯽ؛ ﻧﻮ ﻫﻐﻪ ځوﺍﻥ ﺗﻪ ﺑﻪ ﺧﭙﻠﻪ ﻟﻮﺭ ﭘﻪ ﻧﮑﺎﺡ ﻭﺭﮐﻮﻡ؛ ځکه ﺯﻣﻮﻧږ ﺧﻮ ﺯﻭﯼ ﻫﻢ ﻧﺸﺘﻪ، ﺯﻭﯼ ﺑﻪ ﻣﻮ ﻫﻢ ﻭﻱ ﺍﻭ ﺩ ﺩُﻭﻧﯿﺎ ﻭﺍﺭٍﺙ ﺑﻪ ﻣﻮ ﻫﻢ ﭘﯿﺪﺍ ﺷﻲ .
ﻏﻞ ﭼﯥ ﺩﺍ ﺧﺒﺮﯤ ﻭﺍﻭﺭﯾﺪﯤ؛ ﻧﻮ ﺩ ﺧﭙﻞ ﮐﻮﺭ ﭘﻪ ﺧﻮﺍ ﯾﯥ ﻣﻨډﻩ ﮐړﻩ ﺍﻭ ﺑﯧﺮﺗﻪ ﮐﻮﺭ ﺗﻪ ﺳﺘﻮﻥ ﺷﻮ .
ﺳﻬﺎﺭ ﭼﯥ، څنګه ﺍﺫﺍﻥ ﻭﺷﻮ؛ ﻧﻮ ﻏﻞ ځوﺍﻥ ﭘﻪ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﮐﯥ ﻧﺎﺳﺖ ﻭﻩ . ﻟﻨډﻩ ﺩﺍ ﭼﯥ څلویښت ( ۴۰ ) ﻭﺭځی ﯾﯥ ﻣﺴﻠﺴﻞ ﺩ ﺳﻬﺎﺭ ﻟﻤﻮﻧځ ﭘﻪ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺳﺮﻩ ﻭﮐړ .
۴۱ﻣﻪ ﻭﺭځ ﻏﻠﻪ ﻟﻪ ﻣﺎﻟﺪﺍﺭ ﺳړﻱ ﺳﺮﻩ ﻟږ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺷﺮﻭﻉ ﮐړ، ﺑﻠﻪ ﻭﺭځ ﻣﺎﻟﺪﺍﺭ ﺳړﻱ ﻏﻞ ﺗﻪ ﻭﻭﯾﻞ ﭼﯥ، ﻧﻦ ﺑﻪ ﺯﻣﻮﻧږ ﮐﻮﺭ ﺗﻪ ځو،
ﻏﻞ ﻭﻭﯾﻞ ﭼﯥ، ﺳﻤﻪ ﺩﻩ . ﮐﻮﺭ ﺗﻪ ﭼﯥ، ﻻړﻝ ﮐﻠﻪ ﯾﯥ ﭼﯥ، ﺧﻮﺍړﻩ ﻭﺧﻮړﻝ؛ ﻧﻮ ﻣﺎﻟﺪﺍﺭ ﺳړﻱ ﻭﺭﺗﻪ ﮐﯿﺴﻪ ﻭﮐړﻩ ﭼﯥ، ﺯﻣﺎ ﻟﻮﺭ ﺩﻩ ﺍﻭ ﻏﻮﺍړﻡ ﭼﯥ، ﭘﻪ ﻧﮑﺎﺡ ﯾﯥ ﺩﺭﮐړﻡ .
ﻏﻠﻪ ﻫﻢ ﺧﭙﻠﻪ ﮐﯿﺴﻪ ورته ﻭﮐړﻩ ﭼﯥ، ﺯﻩ ﺳﺘﺎ ﮐﻮﺭ ﺗﻪ ﺩ ﻏﻼ ﻟﭙﺎﺭﻩ ﺭﺍﻏﻠﻢ؛ ﺧﻮ ټوﻟﻪ ﮐﯿﺴﻪ ﯾﯥ ﻭﺭﺗﻪ ﻭﮐړﻩ .
ﻏﻞ ځوﺍﻥ ﻭﻭﯾﻞ ﭼﯥ، ﺯﻩ ﻧﻪ ﺳﺘﺎ ﻟﻮﺭ ﻏﻮﺍړﻡ، ﻧﻪ ﺩﻭﻧﯿﺎ ﺍﻭ ﻧﻪ ﺑﻞ څه، ﺯﻣﺎ ﻟﭙﺎﺭﻩ ﺩﺍ ﻫﺮ څه ﺩﻱ ﭼﯥ، ﺳﺘﺎﺳﯥ ﺧﺒﺮﻭ ﺯﻩ ﺩ ﺍﻟﻠﻪﷻ ﻻﺭﯤ ﺗﻪ ﻭﻫڅوﻟﻢ ﺍﻭ ﻟﻪ ﺍﻟﻠﻪﷻ ﺳﺮﻩ ﻣﯥ ﻣﯿﻨﻪ ﭘﯿﺪﺍ ﺷﻮﻩ، څوﻣﺮﻩ ﺧﻮﻧﺪ ﭼﯥ، ﺩ ﺍﻟﻠﻪﷻ ﭘﻪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﮐﯥ ﺩﻩ، ﭘﻪ ﻫﯿڅ ﻣﺎﻝ ﺍﻭ ﺩﻭﻟﺖ ﮐﯥ ﻧﺸﺘﻪ
ﻟﻨډﻩ ﺩﺍ ﭼﯥ، ﻟﻮﺭ ﯾﯥ ﻫﻢ ﻭﺭﮐړﻩ ﺍﻭ ﺩُﻧﯿﺎ ﯾﯥ ﻫﻢ ﺩﺩﯤ ځوﺍﻥ ﭘﻪ ﻧﻮﻡ ﮐړﻩ، ځوﺍﻥ ﻏﻼ ﭘﺮیښودﻩ ﺩ ﺍﻟﻠﻪﷻ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺑﻪ ﻳﯥ ﮐﻮﻩ ﺍﻭ ﺧﭙﻞ ﮊﻭﻧﺪ ﯾﯥ ﺩ ﺍﺳﻼﻡ ﺩ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺩﯾﻦ ﭘﻪ ﺭڼاﮐﯥ ﺗﯿﺮﻭﻩ
