راپورتاژ: عاصم
د قطر د تړون له مخې که څه هم افغانستان کې په اوربند موافقه نه وه شوې؛ خو کابل ادارې په مکرره توګه د اورکم ادعاوې کولې، او طالبانو ته یې وریادول چې نور باید کم از کم د جګړې شدت کم او با بالکل ختم کړي.
دوی په دې سره خپلو هغو اهدافو ته رسېدل غوښتل چې له اوږدې مودې راهیسې ورته انتظار وو.
لومړی داچې طالب جنګیالي له خپلو کرښو شاته کړي او په جګړه کې محاصره عساکر وژغوري.
خو طالبانو یې دا سیاست هم ور خُنثا کړ، جنګې خطوط یې مظبوط او خپلو جنګیالیو ته د لا تیارسئ امر وکړ، خو تر څنګ یې جګړه اتیا سلنه راکمه کړه، او دایې د شوې موافقې تطبیق وګاڼه.
کابل اداره پوهه شوه چې طالبانو یې پلانونه شنډ کړل، د شوي تړون د نقض کوښښونه یې پیل، او بالآخره شپنۍ چاپې، او ړندو بمباریو ته مخه کړه.
دوی غوښتل چې په دې کار سره به د طالبانو شوی تړون نقض، او دلته بیا ځل د امریکایي ځواکونو تلپاتې حضور ته زمینه مساعده کړي، تر څو نوره هم خپله واکمني وغځوي.
غزني، تخار، پکتیا او خوست کې یې د خوشې شویو طالب بندیانو په کورونو چاپې پیل او د کورنیو غړو تر څنګ یې بندیان او یا ووژل.
محاصره پوستو او مراکزو ته یې اکمالات وکړل، په اکمالاتي کاروان کیدونکي بریدونه یې د تړون نقض او امریکایانو ته یې ترې شکایتونه وکړل.
خو طالبانو دغو ټولو لوبو ته په کتو یې خپل مقاومت پیل کړ، نیولې سیمې یې بیا ځل ترې تصفیه، او آن ولایتونه او مراکز یې محاصره کړل.
دا هغه څه دي چې طالبان یې د ښارونو د محاصرې او بیا ځل د خپل مقاومت عوامل بولي، امریکایان یې هم په دې معترف کړي، او هیوادوالو ته یې هم څرګنده کړې چې هیڅوک نشي کولای د دوی له ښه نیت څخه په استفادې خپل شوم اهداف تر سره کړي.
