د زخمونو په بستر څړیکې ویدې شوې
چې د یار طبيبې سترگې را کږې شوې
بخت مې بیا راغی په غیږه کې یې ټینګ کړم
مړوندونو کې مې ماتې زولنې شوې
خدازده سر به د جانان کله خلاصېږي؟
په جرګو خو ورته ستړي قافلې شوې
خپل صورت پکې اوس سم لیدلی نشې
مکرجنې دروغجنې ائینې شوې
دي هر ځای پرتې د زرو د بُت پښو کې
ککرۍ پر اوږو تېږې شوې درنې شوې
د همت باغ مو د اور په باران شين شو
د توپان په شور مو ويښې ارادې شوې
د انس د زغم کاسه نسکوره مه شه!
اداګانې دې اشنا بې اندازې
کابل ټکی کام یوه ازاده او خپلواکه وېبپاڼه ده
په کابل ټکی کام کې نشر شوي لیکنې او تبصرې یوازي د لیکوالو نظر څرګندوي، زموږ د ویبپاڼې توافق ورسره شرط نه دی .
-----------------------------------
Kabull.com is an independent news
website in Afghanistan
Commentaries and articles published here, represent the views of their authors solely. They do not reflect the editorial policy of the website
زموږ بريښنالیک ادرس
kabullnews@gmail.com
